Mezopotamya’da Kadın

Tarıma dayalı ekonomik hayatın ha­kim olduğu ilkçağ Mezopotamya’sında değişik siteler göze çarpmaktadır. Şöyle ki:
Sümer kanunlarında, zina yapan kadı­nın ne öldürülmesine, ne de boşanması­na ait bir hüküm bulunmuyordu. Bu su­çu işleyen kadın gözden düşer ve ailede­ki itibarım kaybederdi. Sümer kanunla­rında erkeğin ikinci bir kadınla evlenme­sine müsaade ediliyordu. Bir kadın ko­casına “Sen benim kocam değilsin” der­se nehre atılırdı. Aym sözü koca karısı­na söylerse sadece bir miktar para ceza­sı öderdi (13). Bundan anlaşıldığına gö­re, Sümer kanunları boşanmaya pek izin vermiyordu.

Akatlar’da, bir erkek bir kadım öldü­rürse ona karşılık katilin kızı ölüme mahkum edilirdi. Bir erkek, hiçbir zaman bir kadına karşılık olarak öldürüle­mezdi (14).
Babil’de meşhur Hamurabi (M.Ö. 2123-2081) kanunları hakimdi. Bunlar aslında Sümer kanunlarından alınmış, fakat daha mütekâmil hale konmuştu. Hamurabi kanunu tek kadınla evlenme­yi esas tutuyordu, ancak odalık bulun­durmaya ve bazı hallerde birden fazla kadınla evlenmeye müsaade ediyordu. Bir adam birinin kızım öldürürse, öldür­mesi veya hizmetçi yapması için ona kendi kızını vermek zorundaydı (15).
Hititler’de, ailenin mutlak hakimi ba­ba idi. Çocuklarını isterse satar, isterse tazminat olarak başkasına verebilirdi. Kocası ölen dul kadın, kocasının karderüne veya babasına kalırdı. Hitit kanunı kardeşler arasında evliliğe müsaade ederdi. Aym işe ödenen ücrette, kadın erkeğin aldığının yansım alırdı (16).